ទីផ្សារបណ្តាញ គឺជាគំរូអាជីវកម្មមួយដែលប្រើទម្រង់ពីរ៉ាមីត ភ្ជាប់បណ្តាញមនុស្សពីម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀត ដើម្បីលក់ផលិតផល ឬសេវាកម្មអ្វីមួយ។ មនុស្សនៅក្នុងបណ្តាញនេះ ជាធម្មតាតែងតែទទួលប្រាក់កម្រៃជើងសារ ឬប្រាក់ទឹកតែ នៅពេលដែលពួកគេបំពេញការងារជាក់លាក់ណាមួយ ដែលក្រុមហ៊ុនរៀបចំឡើង ដូចជា៖
- នៅពេលលក់ផលិតផលបាន
- នៅពេលពួកគេរកមនុស្សថ្មីចូលក្នុងបណ្តាញ ហើយអ្នកនៅខាងក្រោមនោះលក់ផលិតផលបាន
បើសិនប្រើពាក្យសាមញ្ញ គំរូអាជីវកម្មនេះជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនិងទម្រង់ពីរ៉ាមីតដែលមិនផ្តល់ប្រាក់ខែ ដរាបណាពួកគេ ឬមនុស្សដែលនៅក្រោមចង្កោមរបស់ពួកគេ លក់ផលិតផលបាន ទើបអាចរកប្រាក់ចំណូលបាន។
នៅក្នុងប្រព័ន្ធនេះ ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្ត្ររបស់ពួកគេជាចំណុចចាប់ផ្តើម ហើយវាភ្ជាប់មនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត ជាបន្តបន្ទាប់។
ទាំងនេះគឺជាលក្ខណរបស់ បណ្តាញទីផ្សារ
ការលក់ដោយផ្ទាល់
ទីផ្សារបណ្តាញលក់ផលិតផលរបស់ពួកគេដោយផ្ទាល់ ដោយមិនប្រើទម្រង់ច្បាស់លាស់ណាមួយក្នុងការលក់នោះទេ មានន័យថា ពួកគេព្យាយាមរកវិធីធ្វើយ៉ាងណាលក់ឲ្យបានដើម្បីទទួលបានកម្រៃជើងសារ ដោយមិនមានរបៀបច្បាស់លាស់ជាអ្នកតំណាងលក់របស់ក្រុមហ៊ុនដែលត្រូវបានវឹកហាត់ ឬបណ្តុះបណ្តាលត្រឹមត្រូវនោះទេ។
គិតថាខ្លួនឯងជាម្ចាស់អាជីវកម្ម
ដើម្បីជម្រុញចិត្តឲ្យមនុស្សក្នុងបណ្តាញនោះខំលក់ ក្រុមមនុស្សដែលជាអ្នកបង្កើតបណ្តាញនេះឡើង ព្យាយាមបញ្រ្ចៀបផ្នត់គំនិតឲ្យអ្នកដែលចូលក្នុងបណ្តាញនោះ យល់ថាពួកគេជាចំណែកនៃអាជីវកម្មទាំងមូល ហើយខិតខំផ្សព្វផ្សាយល្អៗពីអាជីវកម្មនោះ ដូចជាម្ចាស់ជំនួញនោះអញ្ចឹងដែរ។ ក្រុមហ៊ុនខ្លះតម្រូវឲ្យអ្នកចូលបណ្តាញ ស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍កាន់តែយល់ថាពួកគេជាម្ចាស់អាជីវកម្មមួយពិតប្រាកដ។
លក់ដោយប្រើមនោគមវិជ្ជា
គំរូអាជីវកម្មនេះ ប្រើប្រាស់ទស្សនៈវិជ្ជា ដើម្បីលក់ ពួកគេគិតតែខំលក់ឲ្យដាច់ ហើយពួកគេមិនគិតថា ផលិតផល ឬសេវាកម្មនោះ គ្មានគុណភាព ឬមានគុណវិបត្តិអ្វីទេ។
ប្រើប្រព័ន្ធជាលំដាប់ពីលើទៅក្រោមមិនចេះអស់
ឧទាហរណ៍ថា មនុស្សឈ្មោះ “ក” គាត់មានមនុស្សឈ្មោះ “ខ” ជាបណ្តាញនៅក្រោមគាត់ បន្ទាប់មក មនុស្សឈ្មោះ “ក” គាត់នឹងបានកម្រៃជើងសារនៅពេលគាត់លក់បាន ហើយក៏ទទួលកម្រៃជើងសារពីចំណែកដែលមនុស្សឈ្មោះ “ខ” លក់បានដែរ។ ហើយបន្ទាប់មកទៀត នៅពេលមនុស្សឈ្មោះ “ខ” ចង់បានកម្រៃជើងសារបន្ថែម គាត់ត្រូវទៅរកមនុស្សឈ្មោះ “គ” មកនៅខាងក្រោមគាត់ទៀត ហើយរកពីម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀតជាបន្តបន្ទាប់គ្មានដែនកំណត់។ ហើយនេះបង្កើតបានជាប្រព័ន្ធជាលំដាប់តគ្នាមួយដ៏ធំ និងឆាប់រហ័ស។
ស្ទើរតែមិនចំណាយលើការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម
ដោយសារតែចង់លក់ដាច់ ដើម្បីបានប្រាក់ចំណេញ និងថ្លៃទឹកតែ មនុស្សក្នុងបណ្តាញនោះ ព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយដោយចំណាយប្រាក់ផ្ទាល់ខ្លួន មានន័យថាក្រុមហ៊ុនធំគេមិនបានចំណាយទេ។ ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនខ្លះ ចំណាយលើថ្លៃសណ្ឋាគារ ឬសាលប្រជុំដែលពួកគេតែងតែហៅមនុស្សក្នុងបណ្តាញ មកស្តាប់ការចាក់មនោគមរបស់ពួកគេ។ ពួកគេនិយាយច្រើនពីប្រាក់ចំណេញ ជាជាងនិយាយពីគុណភាពផលិតផល ហើយប្រើទស្សនៈមនុស្សជោគជ័យ ដូចជាសេដ្ឋីក្នុងលោកជាដើមមកនិយាយប្រាប់សមាជិកក្នុងបណ្តាញទាំងអស់ឲ្យមានទឹកចិត្តពុះកញ្រ្ជោល ហើយខំលក់ក្នុងគោលដៅចង់ក្លាយជាមនុស្សជោគជ័យដូចគេដែរ តែតាមពិតមនុស្សដែលនិងជោគជ័យជាងគេ គឺថៅកែ ឬអ្នកដែលបង្កើតបណ្តាញនេះឡើងទេ។
គ្មានប្រាក់ខែគោល
ដើម្បីទាក់ចិត្តមនុស្ស ពួកគេបានបង្កើតគម្រោងប្រាក់ចំណេញមួយដ៏ស្មុគស្មាញ ហើយវាមានចំនួនដ៏ច្រើន ដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សលោភលន់លង់ជឿងប់។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានឲ្យប្រាក់ខែគោលនោះទេ បែរជាហៅប្រាក់ចំណូលប្រចាំខែដែលបាន លុះត្រាតែមនុស្សក្នុងបណ្តាញលក់ផលិតផលបានទៅវិញ។
ចំណូលគ្មានដែនកំណត់
គ្រប់គ្នានៅក្នុងបណ្តាញ ពួកគេជឿថាពួកគេអាចរកប្រាក់ចំណូលបានគ្មានដែនកំណត់ ហើយអ្នកខ្លះជឿថាពួកគេអាចក្លាយជាសេដ្ឋីទៀតផង នៅពេលពួកគេចាប់ផ្តើមចូលក្នុងបណ្តាញដំបូង ដោយសារពាក្យមួយថា លក់ និងរកមនុស្សចូលបានកាន់តែច្រើន ចំណូលចូលមកក៏កាន់តែច្រើន។
ភាពខុសប្លែករវាងទម្រង់ពីរ៉ាមីត និងទីផ្សារបណ្តាញ
ទម្រង់ពីរ៉ាមីត ចង់សំដៅលើការបានប្រាក់កម្រៃជើងសារ នៅពេលណាដែលអាចរកមនុស្សថ្មីចូលក្នុងបណ្តាញ ដោយមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការលក់ផលិតផលឡើយ។ និយាយឲ្យខ្លី គឺឲ្យតែរកអ្នកថ្មីដាក់ពីក្រោមបាន និងបានលុយទឹកតែ ទោះជាមិនបានលក់ក៏ដោយ។ វាអាចជាទង្វើមួយដ៏សោកសៅនៅពេលអនាគត ដែលមនុស្សម្នាក់ព្យាយាមរកប្រាក់ចំណូល តាមរយៈការធាក់សាច់ញាតិ និងមិត្តភក្តិចូលក្នុងរណ្តៅ។ ឧទាហរណ៍ថា៖ ដើម្បីចូលជាសមាជិកក្នុងក្រុមហ៊ុនបណ្តាញនោះ ត្រូវចំណាយប្រាក់ ៥០ ម៉ឺនរៀល ហើយក្រុមហ៊ុននឹងឲ្យលុយទឹកតែ ២៥ ភាគរយដល់មនុស្សដែលនាំមក។ នេះគឺជាវិធីរកចំណូលចូលក្រុមហ៊ុន ខណៈពេលមនុស្សនៅក្នុងបណ្តាញ គឺជាអ្នកខាតបង់។
នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនប្រើយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារបណ្តាញ យកផលិតផលជាគ្រាប់អុក វិធីឈ្នះៗនេះនឹងមានប្រសិទ្ធភាពជាងការលក់សេវាកម្ម។ ប៉ុន្តែសូមបញ្ជាក់ថា រាល់ក្រុមហ៊ុនដែលប្រើទីផ្សារបណ្តាញ មិនមែនមានន័យថា សុទ្ធតែបោកប្រាស់នោះទេ។ តាមទ្រឹស្តីទីផ្សារ និយាយថា ក្រុមហ៊ុនប្រភេទនេះ ប្រសិនផ្តល់កម្រៃជើងសារតិចតួច ឬសមល្មម ហើយផលិតផលរបស់ពួកគេ ពិតជាមានគុណភាពមែន គឺភាគច្រើនត្រឹមត្រូវ ចំណែកក្រុមហ៊ុនដែលសន្យាឲ្យប្រាក់កម្រៃជើងសារច្រើនហួសហេតុ ផលិតផលមានតម្លៃថ្លៃ និងគ្មានគុណភាព ភាគច្រើនគឺបោកប្រាស់។
ក្រុមហ៊ុនបោកប្រាស់មួយចំនួន ជាក្រុមហ៊ុនលក់ផលិតផល ហើយពួកគេកំណត់តម្លៃផលិតផលមួយដ៏ខ្ពស់ ដោយសារតែពួកគេកាត់ប្រាក់កម្រៃជើងសារទៅឲ្យអ្នកដែលជាបណ្តាញលក់ច្រើន តែគេក៏បានទុកគម្លាតចំណេញដ៏ច្រើនផងដែរ។ ពួកគេមិនមែនកំណត់ថ្លៃទំនិញ ដោយផ្អែកលើគុណភាពផលិតផលនោះទេ។
វីធីធ្វើទីផ្សារប្រភេទនេះ មានប្រសិទ្ធភាព និងលឿន តែបោកប្រាស់ ឬត្រឹមត្រូវ គឺអាស្រ័យលើវត្ថុបំណងរបស់អ្នកប្រើវា។ បើសហគ្រិនខ្មែរយើង មានបំណងចង់យកវាទៅប្រើ សូមប្រើវាក្នុងបំណងល្អ ព្រោះបើប្រើវាក្នុងគោលដៅបោកប្រាស់ លទ្ធផលគឺអាក្រក់ខ្លាំងណាស់៕
