មនុស្សគ្រប់រូបតែងតែប្រាថ្នាចង់បានចំណេះដឹងនិងការគិតដ៏ប្រសើរមួយសម្រាប់ខ្លួនឯងនិងសង្គមជាតិទាំងមូល។ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលអាចឈានទៅរកចំណុចកំពូលទាំងអស់អស់នោះបាន គឺយើងត្រូវតែពឹងផ្អែកលើរឿងពិតទាំងពីរយ៉ាង ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនិងការអនុវត្តជាក់ស្ដែង ទើបអាចទទួល លទ្ធផលគាប់ប្រសើរទៅកើត។
ចំពោះការសិក្សារៀនសូត្រវិញ គឺមិនមែនសំដៅតែការរៀននៅសាលារៀនតែមួយមុខគត់ប៉ុណ្ណោះទេ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅជុំវិញខ្លួនយើងទាំងអស់គឺសុទ្ធសឹងតែជាគ្រូរបស់យើងទាំងអស់ បូករួមទាំងធម្មជាតិនិងមជ្ឈដ្ឋានទូទៅផងដែរ។ ការរៀនមិនតម្រូវឱ្យយើងរៀនសព្វមុខវិជ្ជានោះទេ ក៏ប៉ុន្តែត្រូវរៀនយកចំណុចដែលល្អ សុចរិត និងត្រឹមត្រូវនៅក្នុងសង្គមទៅអនុវត្តនិងត្រូវជៀសវាងអំពើឧបាយមុខផ្សេងៗ ដែលនាំឱ្យហិនហោចដល់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងពេលវេលាដ៏មានតម្លៃរបស់យើងថែមទៀតផង។
នៅសម័យបុព្វកាល ដូនតាខ្មែរយើងលោកបានខិតខំកត់ត្រានិងចងក្រងគម្ពីរនិងក្បួនតម្រាផ្សេងៗជាច្រើន និងបានឆ្លាក់នៅតាមប្រាសាទនានាជាដើមនៅក្នុងស្រុកនិងក្រៅស្រុកក៏មានដែរ គឺដើម្បីបន្សល់ទុកដល់យើងជាកូនចៅជំនាន់ក្រោយបានសិក្សាស្រាវគ្រប់ៗគ្នាគួរជាទីមោទនភាពក្រៃលែងបំផុត។
