«តំណក់ទស្សនៈ» គឺជាកម្រងទស្សនៈនិងការយល់ឃើញរបស់ខ្ញុំ ដែលអាចចាត់ទុកជារបស់តិចតួចស្តួចស្តើងបំផុត។ ខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ពាក្យថា “តំណក់” ដ្បិតវាគ្រាន់តែជាទស្សនៈតូចបំផុតមួយចំនួន ក្នុងចំណោមទស្សនៈដ៏ធំទូលំទូលាយរបស់មនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់ ដែលមានជីវិតក្នុងលោកិយរាប់ជំនាន់មកហើយនោះ ដែលមិនខុសពីតំណក់ទឹកមួយតក់ក្នុងមហាសមុទ្រដ៏ធំល្វឹងល្វើយនោះទេ។
សៀវភៅមួយក្បាលនេះកើតឡើង មិនមែនដោយសារហេតុផលដ៏អស្ចារ្យ ឬដើម្បីធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យណាមួយនោះឡើយ។ វាគ្រាន់តែជារឿងគួរធ្វើ ដើម្បីផ្តល់ឱកាសឱ្យខ្ញុំអាចចែករំលែកការយល់ឃើញដ៏តិចតួចរបស់ខ្លួនដល់ប្រិយមិត្តអ្នកអានប៉ុណ្ណោះ។ វាគ្រាន់តែជាទស្សនៈនិងការយល់ឃើញចំពោះរឿងមួយចំនួនដែលជាចំណែកក្នុងជីវិតដូចជា ការកសាងខ្លួនឯង ចំណែកនៃគ្រួសារ ការដឹកនាំ និងសង្គមជាតិយើងជាដើម។ ទស្សនៈភាគច្រើនដែលមានវត្តមានក្នុងសៀវភៅមួយក្បាលនេះ ត្រូវបានដកស្រង់ស្ទើរតែទាំងស្រុងពីក្នុងទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំធ្លាប់បានផ្សព្វផ្សាយកន្លងមក ហើយត្រូវបានបញ្ចេញបញ្ចូល ព្រមទាំងទទួលបានការពិនិត្យនិងកែសម្រួល ដោយបុគ្គលប៉ុន្មានរូបទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។
កម្រងទស្សនៈដ៏សាមញ្ញនិងមានលក្ខណៈមិនស៊ីជម្រៅបែបនេះ ទំនងជាអាចក្លាយជារឿងធុញទ្រាន់សម្រាប់បងប្អូនដែលចូលចិត្តពិចារណានិងមានគំនិតជ្រៅជ្រះ ប៉ុន្តែទោះបីយ៉ាងណា អ្វីដែលជាបំណងពិតប្រាកដរបស់ខ្ញុំមិនមែននិយាយអំពីរឿងសាមញ្ញឬអស្ចារ្យជ្រៅឬរាក់ អ្នកចេះឬអ្នកមិនទាន់ចេះ ឬទម្រង់នៃការបែងចែកផ្សេងៗនោះទេ។ បំណងពិតមួយ គឺមានក្តីសង្ឃឹមថាសមិទ្ធផលនេះអាចក្លាយជាគំរូដ៏សាមញ្ញមួយ ដើម្បីជួយជំរុញលើកទឹកចិត្តឱ្យបងប្អូនអាចចាប់ផ្តើមចែករំលែកនូវទស្សនៈនិងការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនទៅកាន់អ្នកដទៃ ទោះក្នុងរូបភាពណាមួយក្តី។ ហេតុផលមួយទៀត ដោយសារខ្ញុំយល់ថា “គ្មានទស្សនៈឬការយល់ឃើញណាដែលខុសនោះទេ វាអាចគ្រាន់តែមិនទាន់ត្រឹមត្រូវឬបានការ ស្របតាមស្ថានភាពណាមួយប៉ុណ្ណោះ” ។ ប៉ុន្តែអ្នកដែលព្យាយាមលាក់ទុកទស្សនៈនិងមិនបង្ហាញនូវការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ចាំបាច់ទេតើ ដែលជាបុគ្គលដែលមានកំហុសនោះ។
ស្របពេលដែលប្រជាជនយើងកំពុងត្រូវការចំណេះដឹងជាច្រើននិងសម្បូរបែប ទាំងពួកគាត់កំពុងត្រូវបានបំពុលដោយរឿងឥតប្រយោជន៍ជាច្រើនស្ទើររាល់វិនាទី ប៉ុន្តែអ្នកដែលមានលទ្ធភាពនិងសមត្ថភាពក្នុងការផ្តល់នូវចំណេះដឹងនិងទស្សនៈល្អៗ បែរជាបន្តនៅស្ងៀមនិងធ្វើព្រងើយ ដោយបណ្តោយឱ្យពួកគាត់ទទួលរបស់មិនល្អទាំងនោះ តើអាចចាត់ទុកជាកំហុសឆ្គងឬទេ? ត្រង់ចំណុចនេះ មិនមែនដោយសារតែខ្ញុំខ្លាចត្រូវបានគេចាត់ទុកជាកំហុសឆ្គង ទើបរៀបរៀងសៀវភៅនេះឡើងនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បំពេញតាមការយល់ឃើញដ៏សាមញ្ញមួយរបស់ខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំយល់ថា “សង្គមមួយដែលពោរពេញដោយប្រជាជនដែលមិនសូវចេះដឹង មិនមែនដោយសារពួកគេមិនសូវសង្វាតរៀនសូត្រនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារអ្នកចេះដឹងមិនសង្វាតចែករំលែកចំណេះដឹងទាំងនោះតែប៉ុណ្ណោះ” ។
