តាមការសង្កេតជាសកល ប្រទេសជាច្រើននៅលើលោកបាននិងកំពុងផ្លាស់ប្តូររបៀបនៃរបបគ្រប់គ្រង ពីរបបរាជាធិបតេយ្យ មកជារបបប្រជាធិបតេយ្យស្ទើរតែទាំងអស់។ ការគ្រប់គ្រងរបបបែបនេះ ហៅថា របៀបនៃការគ្រប់គ្រងចុងក្រោយ ក្នុងនោះនឹងជ្រើសរើសអ្នកគ្រប់គ្រងអំណាចរដ្ឋ មកពីសំឡេងភាគច្រើននៃប្រជាពលរដ្ឋដែលជាម្ចាស់អំណាចពិតប្រាកដ។
ប៉ុន្តែ ការពិតមិនដូច្នេះទេ ព្រោះមានប្រទេសមួយចំនួន ខាងក្រៅមើលទៅជាការគ្រប់គ្រងរបបប្រជាធិបតេយ្យ តែខាងក្នុងបែរជាគ្រប់គ្រង បែបផ្តាច់ការទៅវិញ។ ការគ្រប់គ្រងបែបនេះតែងពោរពេញទៅដោយភាពហិង្សា ការគាបសង្កត់ និងការគំរាមកំហែង ហើយនៅទីបំផុតក៏កើតការបង្ហូរឈាម ដែលហេតុការទាំងនេះកើតឡើងរាប់មិនអស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត។
សៀវភៅមួយក្បាលនេះ នឹងបើកបង្ហាញវិធីនៃការគ្រប់គ្រងអំណាចរបស់បណ្តាអ្នកដឹកនាំដ៏លោភលន់វង្វេងនឹងអំណាចទំាងនោះប្រើ ដែលតែងតែសាងនូវរឿងដែលគួរឱ្យអាប់ឱនកេរ្តិ៍ឈ្មោះចំពោះមនុស្សជាតិដូចគ្នាយ៉ាងទារុណ។ ហើយនៅទីបំផុត អ្នកដឹកនាំទាំងនោះក៏ជួបនូវទីបញ្ចប់ដ៏គួរឱ្យអាណោចអាធ័មមិនខុសអ្វីពីប្រជាជនដែលគេសម្លាប់នោះឡើយ។
មេដឹកនាំផ្តាច់ការដែលពិភពលោកមិនអាចបំភ្លេចបានទាំងនេះ សុទ្ធតែជាបុគ្គលដែលពិភពលោកនិយាយក្នុងសំឡេងតែមួយថា គឺសាហាវឃោរឃៅដូចជា អ៊ីឌី អាមីន ហ៊ីត្លែរ នៃអ៊ូហ្កង់ដា, មូសសូលីនី មេដឹកនាំផ្តាច់ការនៃអ៊ីតាលី, អាឌុហ្វ ហ៊ីត្លែរ មេដឹកនំាផ្តាច់ការនៃបក្សណាហ្ស៊ី។ ប៉ុល ពត មេដឹកនាំផ្តាច់ការនៃខ្មែរក្រហម, ហ្វ័រឌីណាន ម៉ាកូស មេដឹកនំាផ្តាច់ការនៃហ្វីលីពីន, ស៊ូហាតូ មេដឹកនាំផ្តាច់ការនៃឥណ្ឌូនេស៊ី, ចូសេហ្វ ស្តាលីន មេដឹកនាំផ្តាច់ការនៃសហភាពសូវៀត, សាដាំ ហ៊ូសសេន មេដឹកនំាផ្តាច់ការនៃអ៊ីរ៉ាក់, មូអាម៉ារ កាដាហ្វី មេដឹកនំាផ្តាច់ការនៃ លីបៀ និង រ៉ូបឺត មូកាបេមេដឹកនំាផ្តាច់ការនៃ ស៊ីមបាវ៉េ ដែលពិភពលោកបំភ្លេចមិនបាន។
