ខ្យល់ដង្ហើម

ខ្យល់ដង្ហើម ជាសៀវភៅលើកទឹកចិត្តថ្មីមួយទៀតបន្ទាប់ពីស្នាដៃទី១ វិញ្ញាសាជីវិត និងស្នាដៃទី២ កាដូជីវិត។ សៀវភៅនេះខុសពីសៀវភៅមុនៗត្រង់ថា គ្រប់អត្ថបទសំណេរក្នុងសៀភៅនេះបានមកពី Inner voice ។ អត្ថបទទាំង៦៨ នឹងនិយាយអំពីការគិតទៅរករឿងវិជ្ជមាន (អភិវឌ្ឍស្មារតីនៃការនឹកគិត) ការមាននូវអំណរគុណ ការដើរតាមក្ដីស្រមៃ ការកំណត់គោលដៅ ការសាងទំនាក់ទំនង និងរក្សាទំនាក់ទំនង គ្រួសារ ស្នេហា និងមិត្តភក្ដិ មេរៀនពីការផ្ដល់ឱ្យ និងការទទួលយកនូវក្ដីស្រឡាញ់។ អ្នកអាននឹងរកឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងបទសំណេរភាគច្រើនក្នុងសៀវភៅនេះ ហើយវាជា

អំពីអ្នកនិពន្ធ

ខ្ញុំឈ្មោះ សែត ហត្ថា (កូន ចាបមាស) បានចាប់កំណើតនៅក្នុងត្រកូលគ្រួសារកសិករមួយរស់នៅភូមិក្រាំងធំ ឃុំអូរសណ្ដាន់ ស្រុកក្រគរ ខេត្តពោធិ៍សាត់។ សព្វថ្ងៃខ្ញុំគឺជាអ្នកនិពន្ធម្នាក់នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន សៀវភៅជីវិត។ ក្រៅពីការងារនិពន្ធសៀវភៅ នៅទីនេះខ្ញុំក៏ទទួលខុសត្រូវផ្នែកទំនាក់ទំនង និងទីផ្សារផងដែរ។ ក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំមិនមែនចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធទេ ប៉ុន្តែគឺចង់មានវត្តមានឈរនៅចំពោះមុខមនុស្សជាច្រើន និយាយសន្ទនាជាមួយពួកគេ ចែករំលែកជាមួយគ្នានូវរឿងរ៉ាវជាច្រើនពីជីវិត។ ប៉ុន្តែទីបំផុតខ្ញុំក៏បានដឹងថាអ្វីដែលជំរុញខ្ញុំឱ្យបង្ហាញវត្តមាននៅចំពោះមុខមនុស្សជាច្រើននោះគឺសៀវភៅហើយអ្វីដែលជំរុញឱ្យខ្ញុំសរសេរសៀវភៅគឺបទពិសោធជីវិត។

វាមានពាក្យជាច្រើនដែលយើងចង់និយាយចេញ ចង់ចែករំលែក ហើយចង់ឱ្យមានមនុស្សជាច្រើនបានស្ដាប់ ក៏ប៉ុន្តែវាមិនអាចទៅរួចឡើយ។ ដូច្នេះមធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលខ្ញុំធ្វើគឺការប្ដូរពីប្រយោគនិយាយទៅជាសំណេរ។ មេរៀនដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ពីបទពិសោធជីវិតពិត ពីមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងសង្គម ពីទីកន្លែងនានាដែលខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅដល់ សុទ្ធតែជាអ្វីដែលខ្ញុំអាចចែករំលែកបាន ហើយខ្ញុំក៏បានចំណាយពេលវេលាប្រចាំថ្ងៃដោយយកចិត្តទុកដាក់លើការងារសរសេរនេះនៅកំឡុងដើមឆ្នាំ២០១៦។ មានអត្ថបទលើកទឹកចិត្តជាច្រើនដែលខ្ញុំបានចែករំលែកនៅលើបណ្ដាញសង្គម មុនពេលខ្ញុំចេញផ្សាយសៀវភៅដំបូងរបស់ខ្ញុំដែលមានចំណងជើងថា “វិញ្ញាសាជីវិត”។

បើនិយាយទៅដល់ប្រវត្តិនៃការសិក្សារបស់ខ្ញុំវិញវាប្រហែលជារឿងដែលគួរឱ្យអស់សំណើចបន្ដិចដែរ។ មុខវិជ្ជាដែលខ្ញុំចូលចិត្តជាងគេគឺអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ និងគណិតវិទ្យា ប៉ុន្តែចុងក្រោយខ្ញុំបែរជាជ្រើសរើសរៀនជំនាញព័ត៌មានវិទ្យា (អាហារូបករណ៍២ឆ្នាំពីសាលា Passerelles Numeriques Cambodia)។ ខ្ញុំស្រលាញ់ការងារដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើរាល់ថ្ងៃ ពីព្រោះវាមិនមែនគ្រាន់តែជាការងារដែលខ្ញុំត្រូវបំពេញព្រោះតែកាតព្វកិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែព្រោះក្ដីស្រលាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះវា។ ការជួបជជែកជាមួយមនុស្ស ការទទួលបានសារថ្លែងអំណរគុណជារៀងរាលថ្ងៃ និងការមើលឃើញការផ្លាស់ប្ដូររបស់យុវវជនកម្ពុជាឆ្ពោះទៅរកការអានប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ជាក្ដីបំណងរបស់ខ្ញុំ។ ក្រៅពីនោះការបង្កើតបណ្ណាល័យមួយសម្រាប់ក្មេងៗ និងយុវវជននៅក្នុងសហគមន៍ដែលខ្ញុំរស់នៅក៏ជាក្ដីប្រាថ្នាមួយទៀតដែលខ្ញុំសង្ឃឹមថាវានឹងសម្រេចបាននៅក្នុងឆ្នាំ២០២២ខាងមុខនេះ។