ការសិក្សាគឺមានតម្លៃបំផុតចំពោះមនុស្សទូទៅ យើងគ្រប់គ្នាមិនគួរបញ្ចប់ការសិក្សាក្រោយពីការរៀនពីសាលានោះទេ។ សម្រាប់ខ្ញុំវិញ រហូតមកដល់ពេលនេះ គឺខ្ញុំនៅតែបន្តសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំដដែលឥតឈប់ឈរ។ ដូចជាការបញ្ចេញនូវស្នាដៃជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីជួយជាគំនិត សតិបញ្ញា និងស្មារតីដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើង។ ជាពិសេស គឺចង់ឱ្យកុលបុត្រខ្មែរយើងងាកមកស្រវាចាប់យកសៀវភៅវិញ ជាងការកម្សាន្តចំណាយពេលច្រើន តែទទួលបានលទ្ធផលតិច និងការសប្បាយភ្លេចខ្លួនភ្លេចសិក្សា។
ចំពោះសៀវភៅត្រូវមនុស្សគ្រប់គ្នាបានឱ្យតម្លៃ និងដឹងថាជាឃ្លាំងនៃចំណេះដឹងដ៏ធំប្រៀបដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មហាសាល។ ប្រសិនបើអ្នកចេះយកវាទៅប្រើប្រាស់ តែគួរឱ្យស្ដាយបន្តិចព្រោះថាអ្នកដែលអាចយកចំណេះដឹងទៅ ប្រើប្រាស់ឱ្យកើតជាប្រយោជន៍សម្រាប់សង្គមរបស់ពួកគេ នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងគ្រប់គ្នាគួរតែគិតគូរស្វែងរកចំណេះវិជ្ជាឱ្យបានច្រើន តាមរយៈការអានសៀវភៅ ការស្រាវជ្រាវ និងការរុករកថ្មីៗបន្ថែមទៀត។
សម្រាប់សៀវភៅរបស់ខ្ញុំ សៀវភៅ “មនុស្សមានពិស” ថ្វីបើចំណងជើងហាក់ដូចជាប្លែកបន្តិច តែវាមានអត្ថន័យរបស់វាគឺដើម្បីបញ្ជាក់ និងបង្ហាញពីចរិតលក្ខណៈរបស់មនុស្ស ល្បិចកលរបស់មនុស្ស មានទាំងស្លូតបូត និងកាចសាហាវច្រើនរាប់រយជំពូក ប្រសិនបើយើងពុំបានដឹងច្បាស់ទេ នោះយើងនឹងអាចធ្លាក់ក្នុងឧបាយកលរបស់អ្នកដទៃបានដោយងាយ។ ឧទាហរណ៍ថា បើយើងពុំស្គាល់សត្វពស់វែកទេ សត្វពិសនោះនឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់យើង “សត្វពស់វែកចឹក”។
