“ការវាយលុក” ពុំមានជារឿងដែលធម្មតាៗ ដូចជារឿង ដទៃ ទៀតឡើយ ក៏មិន អាច ធ្វើធ្វេស ប្រហែសសូម្បីបន្តិចបាននោះទេ។ គ្រប់ “អ្នកចម្បាំង” គប្បីធ្វើឱ្យបានខ្លាំង និងធ្វើឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព ។ ចំណែកឯ “មេទ័ព” គឺមានតួនាទីគ្រប់គ្រង និងដឹកនាំកងទ័ពឱ្យបានល្អ ច្បាស់ លាស់ និងមានវិន័យ។ “ទីប្រឹក្សា” គឺមានទួនាទីតួនាទីសំខាន់ក្នុងការជួយគិតគូរ រៀបចំ និងការ ត្រៀមនូវលក្ខណៈទុកជាមុនឱ្យបានរួចស្រេចបាច់ទាំងខាងក្នុងនិងខាងក្រៅ មិនថាជាការគិត ការ ផ្តល់ ជាយោបល់ចំពោះមេទ័ពរបស់ខ្លួននោះទេ គឺត្រូវត្រៀមឱ្យបានរួច រាល់ និង និយាយការពិត។
ការប្រយុទ្ធគ្នា លើសមរភូមិ អាចថាបានគឺជាការកំណត់ចាញ់ឈ្នះ និងកំ ណត់ នូវជោគវាសនានគរផងដែរ។ មេទ័ពដែលបរាជ័យ នឹងធ្វើឱ្យនគរ ឬប្រទេសជាតិរបស់ ពួកគេ វិនាសអន្តរាយ ធ្លាក់ខ្លួនវេទនា រាស្ត្រនឹងរងទុក្ខការលំបាក បាត់បង់នគរ ។ល។
